بررسی آستانه حسی درد در موش های صحرایی متولد شده از مادران طبیعی و مادران مبتلا به اسیدوز متابولیک

زمینه و هدف: اسیدوز متابولیک یکی از مهمترین بیماری هایی است که بر دستگاه عصبی تأثیر می گذارد. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات احتمالی در آستانه حسی درد در فرزندان متولد شده از مادران مبتلا به اسیدوز متابولیک در مقایسه با فرزندان متولد شده از مادران سالم انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 50 سر موش صحرایی ماده سالم به طور تصادفی به پنج گروه مساوی (شاهد بدون تیمار، شاهد با دوز حداقل، شاهد با دوز متوسط، اسیدوز با دوز حداقل و اسیدوز با دوز متوسط) تقسیم شدند. برای ایجاد اسیدوز از محلول کلرید آمونیوم به جای آب آشامیدنی و در گروه های شاهد از محلول کلرید سدیم استفاده گردید. تمام حیوانات با جفت گیری طبیعی باردار شدند و 20 روز قبل و تا پایان بارداری موش ها، برای گروه های با دوزهای حداقل و متوسط به ترتیب مقادیر 15/0 و 3/0 مولار از محلول های مورد نظر استفاده شد. آزمایشات درد ناشی از فرمالین روی فرزندان نر بالغ انجام شد. نمره درد در سه مرحله حاد، اینترفاز و مزمن ثبت و مقایسه گردید. یافته ها: نتایج بیانگر افزایش معنی دار نمره درد مراحل حاد و مزمن آزمون فرمالین در فرزندان نر متولد شده از مادران اسیدوز می باشد (05/0>P). نمره درد در مرحله اینترفاز در گروه های اسیدوز با گروه های شاهد تفاوت معنی داری نداشت(05/0>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد اثرات اسیدوز متابولیک باعث کاهش آستانه حسی درد در فرزندان متولد شده از مادران مبتلا به اسیدوز متابولیک و افزایش درد در آن ها شده است. بنابراین با جلوگیری از بروز اسیدوز متابولیک مادران باردار می توان از کاهش آستانه حسی درد در فرزندان آن ها جلوگیری به عمل آورد کرد.